Ver-van-mijn-bed-show

Het kan snel gaan … de wereld ziet er in een paar weken tijd compleet anders uit. De lucht is nog nooit zo schoon geweest, de stikstofuitstoot nog nooit zo laag en de hoeveelheid quality time nog nooit zo veel. Zo, dat was de positieve kant van het verhaal. Het is allemaal begonnen met een loopneus of niesbui in Wuhan. Het waait al snel over naar Lombardije. Vindicat is met 900 studenten skiën in Noord-Italië. Bij terugkomst worden alle leden getest. De eerste resultaten: herpes, schaamluis en 237 andere soa’s. Of ze besmet zijn met corona is dan nog onduidelijk. In Italië sluiten de skigebieden. Het gaat snel bergafwaarts en een complete lockdown van de laars volgt. Het komt steeds dichterbij, maar serieus nemen? Ho maar! Na carnaval worden de eerste gevallen in Brabant gesignaleerd. “Ach, ’t is net een griepje”. Nou, dan wel één met behoorlijke impact. Voor velen blijft het (te) lang de ver-van-mijn-bed-show. Ook de onderschatting lijkt besmettelijk. Inmiddels heeft het virus de hele wereld in haar greep. “Sociale onthouding” wordt niet meteen echt serieus genomen. Het klinkt ook als een pubquiz: het is gezellig en je moet veel onthouden. Maar dan gaat de horeca dicht, net als scholen, bioscopen en openbare gebouwen. Evenementen met meer dan 100 personen worden verboden. Dag Grand Prix van Zandvoort, dag Eurovisie Songfestival.

Na de pest en Spaanse griep is het coronavirus officieel een pandemie. De hele wereld lijkt stil te staan. Rutte: “Nederland is een patiënt en die patiënt moet behandeld worden.” De premier geeft ons het advies geen handen meer te schudden … en doet het prompt zelf nog wel met Jaap van Dissel van het RIVM. Grrr … alles wordt ons afgepakt, weer een traditie naar de kloten. Hij geeft als alternatief voetzoenen of elleboogstoten. Maar dan wel met de buitenkant van de elleboog, anders besmet je elkaar juist (als je je tenminste aan het hoest- en niesprotocol houdt). En nog belangrijker: niet aan je gezicht zitten. Tja, moet iedereen dan niet gewoon zo’n hondenkap op? Trouwens nooit gedacht dat de elleboogstoot zo populair zou worden. Ik heb op het voetbalveld regelmatig een elleboogje gekregen. Dat kostte me dan een paar tanden en de tegenstander een rode kaart. Het kan raar lopen, nu wordt het geadviseerd. Ondertussen is de zoektocht naar patiënt zero, de eerste mens die besmet werd met het coronavirus, in volle gang. Het Chinese Opsporing Verzocht draait overuren. Alle verdachte snuiters worden opgepakt. In ons land stijgt het aantal besmettingen razendsnel. Zelfs het debat over de coronacrisis eist het eerste slachtoffer. Bruno Bruins zakt in elkaar en stapt een dag later op als minister van Medische Zorg.

Er ontstaat paniek, Nederland gaat massaal hamsteren: rijst, pasta, blikgroente, diepvriespizza’s en … toiletpapier? Huh? Mocht het ooit zover komen dan kun je je achterste ook gewoon met de krant afvegen. Maar doe dit niet als je hem digitaal leest … dat is zonde van je tablet. Nuchter wil ik ons volk niet noemen, want het ergste lijkt dat de horeca dichtgaat. De foto’s van wiethamsteraars gaan de hele wereld over. Trouwens: eerst hamsteren en dan snel naar huis om buiten te gaan staan klappen voor de medewerkers in de zorg. Beetje hypocriet niet? Net als het zeuren dat het belachelijk is dat de scholen niet meteen dichtgaan. Als de scholen vervolgens sluiten, dan gaat de ouders massaal met de kinderen naar de speeltuin, IKEA of de supermarkt. Moet het hier eerst zo erg worden als in Wuhan, Bergamo of Madrid? Het kan nog gekker: zodra de zon schijnt, gaan mensen massaal naar het strand, bos of park. Zelfs een NL Alert schrikt niet af. Dumb and dumber in de polder. Anderhalve meter is géén 15 centimeter. Ter indicatie: Roel van Velzen is 1,5 meter. Afstand houden a.u.b.! Sommige mensen lijken hier schijt aan te hebben (is hiermee het toiletpapier-mysterie verklaard?), maar ik heb er wat op gevonden. Als iemand in de rij bij de kassa te dicht bij mij komt, draai ik me even om en hoest keihard … in mijn elleboog. Je ziet ze gelijk terugdeinzen.

Het is nu No Time To Die. Daarom wordt de nieuwste James Bond film ook uitgesteld tot november. Joe Biden en Bernie Sanders vechten om tegenstrever te worden van Donald Trump in de strijd om het presidentschap van de Verenigde Staten. Als ze het tenminste halen … beide oudjes vallen in de risicocategorie voor het coronavirus. Ook Gökmen T. houdt de gemoederen flink bezig. De tramschutter lacht iedereen uit, scheldt, steekt zijn middelvinger op. Hij spuugt naar zijn eigen advocaat en zelfs de rechters krijgen een fluim. Moet dit wel in een openbare zitting? Zoveel minachting voor de rechtsstaat verdient eigenlijk geen aandacht. De uitspraak is achter gesloten deuren: hij krijgt levenslang. Ik vermoed dat we steeds meer verknipte types krijgen, zeker nu zelfs kappers hun zaak moeten sluiten. Tja, minister Grapperhaus heeft makkelijk praten. Ondertussen is de MH17 rechtszaak begonnen en is de verlaging van de maximum snelheid naar 100 kilometer per uur geruisloos ingegaan. Met meer bombarie worden bijna dagelijks de nieuwe coronamaatregelen afgekondigd. De impact is enorm. Zo zullen er dit jaar geen centrale eindexamens worden afgenomen, mag je niet hand in hand over straat lopen en is het bezoek aan de supermarkt een overlevingstocht. Het lijkt op een oorlog, maar dan zonder wapens. Laten we een beetje op elkaar letten.

Het virus treft iedereen. Youp van ‘t Hek is besmet geraakt, zo ook prins Albert en prins Charles. En onze koning? In Lech is immers ook corona geconstateerd. Volgens de Oostenrijkse wet moet hij twee weken in quarantaine, maar Willem-Alexander staat blijkbaar boven de wet. Zijn huisarrest is na een paar dagen voorbij. Hij is wel nog voor een staatsbezoek naar Indonesië gevlogen, waar hij totaal onverwacht excuses aanbiedt voor het excessieve geweld tijdens de onafhankelijkheidsoorlog. Sommige politici nemen hier afstand van … maar zeker geen 1,5 meter. De crisis levert mooie nieuwe woorden op: elleboogniesen, groepsimmuniteit, hamsterschaamte en thuiswerkfitness. Om aan mijn dagelijkse aantal stappen te komen loop ik soms te ijsberen in de achtertuin. Ik maak me dan druk om de verkeerde dingen. Hoe zal het gaan met al die mensen, die zich normaal elk weekend bezatten in het café? Met de stiekeme rokers? Met de vreemdgangers? Zal ik straks mijn collega’s nog herkennen zonder botox en plastische chirurgie en met een verwilderde coronacoupe? Het is een kwestie van gewenning. Zo ook het feit dat we een sportloze zomer tegemoet gaan: geen EK voetbal, geen Tour de France, geen Olympische Spelen. De competities worden niet meer uitgespeeld. Er zijn maar weinig dingen, die wel doorlopen. Mijn neus is er één van.